სიცოცხლის წყალი
ყველას გვწყუროდა სიცოცხლის წყალი, მაგრამ სიკვდილმა დაისადგურა; ახლა კი ამბობენ:„ვაიმე,საწყალი…”- ახალგაზრდა წარიღო სადგურმა. კაცი ცელით გახლდათ ადამის ხელი, რომლითაც გადისვა დანა კისერზე; რამდენჯერ გაეშრო ყმაწვილსა ყელი, როდესაც ითხოვდა მხოლოდ სიკეთეს. მაგრამ რას უშველის ესრე ყვირილი, როდესაც ბრბო არის ჩვენსა გარშემო; ყოველი ყმაწვილი არის ყვავილი, რომლის სასუქი არის ეს გარემო…
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი